Wyciszenie

Wyciszenie


Niech tobie kwiaty składają pokłony
Ich woń Twe zmysły rozbudzą z uśpienia
Chcę być w ofierze Tobie złożony
Wyrwać się z dna zapomnienia

Patrz poranek rozlał morze błękitu
Radości wylejcie wulkanem ożywienia
Wznieśmy się ponad granice zachwytu
Przy tobie wszystko się w czar zamienia

Zefirek łagodny niech muska twe włosy
Promień słoneczny oplata twe ciało
Skroń przyozdobią nagie krople rosy
Wykrzyczę to światu ze ciągle za mało

Diamentu błysk, cudownością spojrzenia
Szafiru- perły zrodzonej z oceanu głębiny
Tobie spełniając wszystkie marzenia
Niech Zapłoną oczy przepięknej dziewczyny

Włosy Twe delikatnie rozwiane
Niczym łany traw tańczące na wietrze
Polaną rozgorzałych kwiatów usłane
Unosząc swą woń niech doprawią powietrze

Ileż jeszcze dać słów uwielbienia
Jakie przekroczyć nieznane granice
Dla Ciebie zło w dobro chciałbym zamieniać
Miłością żarliwą do Ciebie wciąż krzyczeć?

Rydwanie uniesień wzleć ponad czekanie
Tabunem rumaków niech pędzi to mgnienie
Jak niewolnika weź mnie we władanie
Niech samotność odejdzie gdzieś w zapomnienie

Wzlecimy w granice gdzie nasze spełnienie
Zatraćmy się w chwilach prawdziwej radości
Jesteś mi darem Tyś dopełnienie
Czarownej po kres najsłodszej miłości.

autor

ANADAN

Napisany: 2006-12-08 Dodano: 2006-12-08 09:05:52

Ten wiersz przeczytano 572 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie