Wyciszenie

Cudownie wybrać się do lasu i tam ukoić...

Dzień szeleści ciepłym świtem
chórem wróbli wita ranek
a ja wstaję z pustym kwitem
i otwieram życiu ganek

Zboczem trawa zielenieje
pod murem pęcznieją krzewy
a mnie ciągnie w leśne knieje
by tam słuchać ptasie śpiewy

Dziś z naturą tak się zbratam
będę tworzyć wspólną całość
z tym odradzającym światem
który tworzy doskonałość

I znów będę oczyszczona
ze złych cierni i tęsknoty
nie potrzebna mi korona
nie potrzebny złoty fotel

Chcę zwyczajnie porozmawiać
z kimś kto będzie dla mnie szczery
nie chcę trafić poza nawias
oczekiwać spod portiery

Ukojona aromatem
leśnych drzew wysokich sosen
tak mi dobrze z tym klimatem
więc uśmiechy ludziom niosę

w lesie odrzucam życiowe toksyny...

autor

Zakochana w wietrze

Napisany: 2019-03-03 Dodano: 2019-03-03 22:30:06

Ten wiersz przeczytano 850 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie