Wygnite uczucie

Wygnite uczucie, być może go nie było
Zabite wnętrze, otępiało w bezruchu
Zamazany horyzont, otworzył się jasno
Na słowa piękne, brzmiące tak rzadko

Niesłychany blask, zmatowiał i wyblakł
Daleko głos, pięknie tłumiony
Zawyły wilki, zło stuka do bram
Miłość przetrzyma, czy ja ją znam

Wypatrzeć nic, ono istnieje zawsze
Cierpieć i kląć, miłość to To
Smutek jesieni, walczy we krwi
Zieleń zanika, w myślach Ty

Zamazany pejzaż, nie ruszaj głową
Zamarznięta topola, ogrzeje cię
Rozdarty słodyczą, zapomnę piękno
Szczęśliwym być, nie żyć udręką
A jednak chcę...

autor

werman

Napisany: 2001-03-29 Dodano: 2005-09-08 08:29:51

Ten wiersz przeczytano 355 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie