Wyjście
Krzysztof(nostra)Kwasiżur - słuszna i cenna uwaga,zmieniłam i dziękuje
Uniosłam powieki
nie zerkam do lustra
szukam czystych źrenic
gdzie słowo rozpala ognisko
niosę wiązkę podeptanego chrustu
każdy ogołocony patyczek
podnoszę z ufnością
bez wizualnej oceny
nie szukam silnych drzew
co osłaniają cieniem złotych liści
i zraszają błogą bezczynnością
idę
mam białe światło
annaG - dziękuje białe światło - sfera duchowa mroźny - co do wiedzy z zakresu fizyki,to Twoja jest aktualna,poczytałam i wypełniłam luki(lubię fizykę),dziękuje
autor
emanuel
Dodano: 2010-09-28 16:38:29
Ten wiersz przeczytano 924 razy
Oddanych głosów: 21
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (18)
Zastanawiający..do przeczytania i przemyślenia raz
jeszcze..Nie zielone, tylko białe..Nawiązanie do
tytułu? Krety widzą na biało? Białe światło po
śmierci?W każdym razie wiersz biały, to kolor się
zgadza :).. M.
chylę nisko czoło przed autorem/ką....piękny przekaz
Ostatni wers zastanawia... Od razu przypomniało mi się
zdanie, które dawno temu (jako małe dziecko)
usłyszałam w bajce: "Tylko nie idź w stronę światła!".
Wiersz robi wrażenie, przynajmniej na mnie.
Pozdrawiam.