Wymyślilam sobie

Wymyśliłam sobie ,że będę
zawsze promyk miała na dłoni-
taki mały, lekki, cieplutki,
który smutki wszystkie przegoni.

Wymarzyłam ciche westchnienia,
które kruszą najtwardsze lody,
takie szepty sercem pisane,
by spod nóg podnieść ciężkie kłody.

Los nie bywa wcale łaskawy,
niespodzianek daje wciąż tyle,
i nie pyta o nic nikogo,
rzuci różą albo badylem.

Czasem dobroć jest w poniewierce,
szlachetności w kąt zamiecione,
główne role wciąż grają łokcie,
serce w błocie płacze skulone.

Czasem łzy są już wypłakane,
ból tak silny, że go nie czujesz,
ale może małym promyczkiem,
jedno serce gdzieś uratujesz.

autor

magda*

Napisany: 2012-07-24 Dodano: 2012-07-25 00:04:26

Ten wiersz przeczytano 1087 razy

Oddanych głosów: 30

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie