Wyrok

https://pl.wikipedia.org/wiki/Powstanie_listopadowe "Nie znać historii, to być zawsze dzieckiem." - Cyceron.

Zaciął się obraz "Vita Poetica",
przestała też grać "Walc Romantica".
Pędzel aż stwardniał od starej farby,
diabły tasują pożółkłe karty.

Bal nihilistów u Bazyliszka,
a ja tam w środku, wódz dekabrysta.
Z ołówkiem w ręku na cyrografie,
piszę coś w kącie w sądowej ławie.

Wyrok ferują, stryczek zbijają,
kajdany złote mi zakładają.
Kat korpulentny pętlą oplata,
coś tam się łamie, chyba zapada.

A ja wciąż stoję, lecz na co czekam,
widzowie poszli - ja ciągle zwlekam.
Pod szubienicą gdzieś na stoliku,
zwój papirusa, koniec tryptyku.

Pióra tam nie ma, róg Wernyhory,
co z nim mam robić, taniec Chocholi?
Pióra mi dajcie i atramentu,
nie dasz to proszę - trumnę pieczętuj.

Wyrok już zapadł, graj więc na rogu,
aby tych ludzi, podnieść z barłogu.
Nie mój instrument, dąć nie potrafię,
pomóż mi tylko, świat słowem zbawię.

Klamka zapadła, grać Ci kazali,
gram literami, rogu strzęp dali.
Boisz się słowa, pięściom hołdujesz,
bo z tym bykowcem, władzy moc czujesz.

Ja mam tworzywo, papier czerpany,
pióra mi trzeba - daj, Boże, rany!
Chcesz w celi pisać, krwią gdzieś na ścianie,
chociaż ta pamięć, po Was zostanie.

"Kto nie zna historii Polski - ten tęskni do Europy." - Roman Gorzelski. Kto dziś pamięta o 187 rocznicy Powstania Listopadowego?

autor

anula-2

Napisany: 2017-11-30 Dodano: 2017-11-30 15:17:15

Ten wiersz przeczytano 2551 razy

Oddanych głosów: 45

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Polityka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie