Wyżej...

Wyżej
Wciąż wyżej
Chcę wspiąć się wyżej
Ogarnąć wszystko
Nie stracić niczego
Co istnieje w przestrzeni
Nie stracić niczego
Co może się zmienić

Lecz brak mi czasu
Staję się zmęczona
W głowie mam zamęt
A w oczach piach
Zapadam w sen
By znów nabrać sił
By znów móc iść wyżej

Wyżej
Wciąż wyżej
Wspinam się wyżej
Ogarniam wszystko
Nie tracę niczego
Niczego co jest w przestrzeni
Nie tracę niczego
Co może coś zmienić

Choć brak mi czasu
I czuję się zmęczona
W głowie mam zamęt
A w oczach piach
Nie chcę spać
Choć brak mi sił
By wciąż iść dalej

I nadchodzi ten dzień
Gdy spadam w dół
W głowie mam zamęt
A w oczach łzy
Zapadam w sen
Z którego nigdy nie wstanę
By znów nabrać sił
By znów iść dalej
To koniec drogi, koniec nadziei
Już nic się więcej nie zmieni

autor

A.A.Szafran

Dodano: 2006-09-25 08:24:13

Ten wiersz przeczytano 774 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie