Wyznania siedemnastolatka...
Ty, co mą dusze światłem promieniujesz,
W serca moje wlewasz miód radości złoty,
Przedziwnym uczuciem co dzień
obdarowujesz,
Ciskając w lichą duszę strzał swych
upragnione groty.
Z wielu tego świata Tyś najwspanialsza,
Która pożarem w ludziach szalejesz,
W pełnieniu swej misji najdoskonalsza,
Dajesz mi wszystko: szczęście, blask,
nadzieję...
Przed Tobą padają wszelakie istoty,
Jesteś panaceum na wszystko, co szare.
Daj mi jedno spojrzenie dla duszy
ochłody
Bym w życiu w sens zawsze miał wiarę
Komentarze (3)
Kto jest adresatem tego wiersza, Maryja czy marycha?:)
bo ja nie kumam
To wyznanie brzmi jak mądra modlitwa, o którą coraz
trudniej wśród młodych ludzi...
i niech się stanie słowa prośby niech będą ofiarowane
:)))poz.