Wyznanie

Bo gdy umrę będę szczęśliwy
jak Gałczyński na swych wyspach szczęśliwy był
Nie będę żalił się, bo nie mam komu!
Nie będę płakał, bo łzy nie pomogą.
Prośby, groźby i inne nerwy nic nie zdziałają
Wiem, że muszę być silny, nie popadać w depresje -
kontrolować agresje!
Wciąż chwalić życie radosne.
Z uśmiechem czekać na wiosne.
Bo zima źle mi sie kojarzy
Z bielą - intensywną bielą,
którą jak dziś pamietam- gryzła w oczy...
a może raniła nos?
Biel tak silna jak grad w letnie popołudnie...
A te biedronki, które latały tu wczśniej,
do swych schronów poleciały prędko
i ustało życie płynne.
Dobrze że ten czas minął...

autor

Łukasz

Napisany: 2005-02-15 Dodano: 2005-03-08 09:30:21

Ten wiersz przeczytano 560 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie