wyznanie

chciałabym w swoich wierszach
łączyć poezję z muzyką
płynąc po nich czytający
niechajby nieba dotykał

wiarę w człowieka miłości słowa
promyk nadziei na lepsze jutro
przekazać słowem wam nie potrafię
z tego powodu mi smutno

język bogaty tak w epitety
w te porównania i słów przenośnie
nic nie potrafię ja grafomanka
i na poetkę już nie wyrosnę

nie prowokacja to ni żaden dowcip
słowa są proste ze szczerego serca
z poezją wiem że nigdy nie stanę
już do ślubnego w życiu kobierca

autor

Ninoczka

Dodano: 2010-07-04 04:18:30

Ten wiersz przeczytano 1005 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie