...Z ...Wiatrem pędzę...

Z wiatrem się budzą myśli postrzelone,
niesforne ptaki zrodzone o świcie,
z piór pełnych skojarzeń błądzą rozwichrzone
i marzą tak właśnie, że lecą do ciebie.

Z wiatrem wypijam kropelki bursztynu.
Znów płynie w mych żyłach jak wzburzony strumyk.
Orzeźwi umysł poetyckich hymnów…
i tupie rozkosznie w mym niebie i szumi…

Wiatr szarpie, ja łapię go w życiowe żagle,
me myśli rozrzucam jak wietrzne kosmyki.
I pędzę i latam, rozkręcam chochliki…
Radośnie zakrzyczę i… przystaję nagle!

A kiedy pomyślę tańcząco o tobie,
przysiadam zefirkiem tam w twoim ogródku.
I tulę i pieszczę, całuję, coś powiem,
rozpraszam twe myśli pokojową nutką…

Wyjmuje z twej duszy te kolce kosmate
ugniatam w je dłoniach... strzępki szarych myśli
w me oko cyklonu wrzucam je z rozmachem!
Niechaj barwne łąki z jutrzenką się przyśnią!

autor

Bliźniak

Napisany: 2006-10-11 Dodano: 2006-10-12 00:02:56

Ten wiersz przeczytano 1141 razy

Oddanych głosów: 46

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie