...Ptaki z płócien Tycjana...

Wspiąć się dziś na szklaną górę w błękicie
tam ptaki fruwają… te z płócien Tycjana,
co je kolorem rozrzucił w przestrzeni,
a teraz je liczę… taka zakochana!

Zbiorę barwę z tych piór, co je pogubiły,
pomieszam pastele, by nimi malować
obrazy o tobie, co mi się przyśniły
kiedy byłeś ze mną i chciałeś całować…

Kiedy mi już wyschną małe miniaturki,
dotykiem i słowem ożywię zdarzenia,
zapiszę je w wierszu swym zielonym piórkiem...
nadzieją spotkania, takiego z uśpienia.!

I magicznym gestem pobudzę do życia,
uśmiechem oprawię ten czarowny temat.
Tak będzie mój miły, dziś ci to zaręczam,
zatańczymy na szczycie, choć nas jeszcze nie ma!

Od dziś już tak razem w tej zgodnej harmonii,
pójdziemy za rękę w te nasze błękity,
przed ptakami Tycjana się szczerze pokłonić,
bo zawiodły nas kiedyś pod niebiańskie szczyty.

autor

Bliźniak

Napisany: 2006-10-07 Dodano: 2006-10-08 00:18:14

Ten wiersz przeczytano 641 razy

Oddanych głosów: 55

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie