Za bramą

Dla każdej młodej osoby, stającej na własne nogi...

To jest ten dzień, który otwiera drzwi prawdy
Który bijąc w serce Twoje o wolność woła.
Ogłusza Twą słabość, oczyszcza sumienie...
I nic go już nigdy cofnąć nie zdoła

Postawisz nogę na żwirowej drodze
Zamkniesz bramę baśniowego ogródka
I pójdziesz przed siebie - innością się dusząc
To nie słodki sen będzie, a trzeźwa pobudka

I co pomyślisz, tak lekko stąpając
Po ziemi twardo przez starszych ubitej
Tych, co tu byli... I co widzieli...
Nadzieją i łazami gorzkimi przemytej


Przetrzyj twarz wodą z źródła czystego.
Stań prosto. Weź ziemi w obie dłonie.
I patrząc na ogrom wielkiej przyszłości
Jak tamci - z dziwu złap własne skronie!

autor

ewka22

Napisany: 2002-09-19 Dodano: 2007-10-02 07:26:40

Ten wiersz przeczytano 431 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie