Za głosem serca
Stało się przecież, odeszła ze
wszystkim,
nie posłuchałeś próśb ani ostrzeżeń,
zebrała rzeczy w dwie małe walizki,
poszła przed siebie.
Kocham - mówiłeś, a zdradom się oprzeć
nie potrafiłeś, ją ofiarą czyniąc,
gdy zrozumiała jakim jesteś łotrem,
w dal poszła siną.
Chciałeś ją kupić swoim - "tak", w
urzędzie,
zniewolić duszę, by zarządzać ciałem,
wymagający, czułości oszczędnie
w zamian dawałeś.
Znosiła wiele, zdrady znieść nie mogła,
więc zostawiła cię na losu pastwę,
lęk zwyciężając poczuła się godna,
miłości własnej.
autor
karat
Dodano: 2016-10-23 12:58:32
Ten wiersz przeczytano 2010 razy
Oddanych głosów: 60
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (72)
Samo życie.
Piękny wiersz.
Pozdrawiam
oj zyciowo, madrze, karatowo...
pozdrawiam
czasami trudno zdobyć się na ten krok,
ale,,,refleksyjnie, życiowo,,pozdrawiam :)
Pięknie, refleksyjnie, życiowo karat-ku. Dziękuję!!
Pozdrawiam serdecznie,
życząc dobrej, spokojnej nocki:)))
mocno i jak zawsze bardzo mądrze
Ładny wiersz
Za głosem serca każdy powinien podążać.
miłość - tyle w niej smutku co i radości :)
lęk zwyciężając poczuła się godna,
miłości własnej...bardzo dobra refleksja ..
ciekawa treść:)
życie same pisze tematy... pozdrawiam serdecznie
Największa cierpliwość się kiedyś kończy. Życiowo.
Pozdrawiam:)
Pieknie, bardzo lubię Twoje strofy, są takie życiowe
Pozdrawiam karacie:-)
Kalinie66! Kto żyje - ten kocha, chociaż o tym nie
wie,
przy życiu nas trzyma ta miłość dla siebie!
Karacie, dziękuję za komentarz, ale ja już nie wierzę
w żadne bajki o miłości i niech tak zostanie.
Pozdrawiam. Kali