za lustrem nikogo nie ma

polecam malinowy zdrój, przepiękna okolica. trzeba
pokochać siebie. pozdrawiam :)

Dokładnie tak, każdy wiek ma swój urok, jak napisał
As..Ladny wiersz..pozdr.

Wiersz ma smutną wymowę. Z jednej strony ona, zdająca
sobie sprawę z upływu czasu, już nie marzy, płacze, bo
straciła nadzieję, już się nie łudzi, jest bezsilna i
pełna strachu, samotna w związku i on, któremu wódka
przesłoniła wszystko, czasem odzywa się w nim sumienie
i chyba stąd to trwanie:"jutro będziemy udawać/ że
nigdy nie było wczoraj", ale to trwa za długo:"znów
nie zauważysz że płaczę", wszystko ma swoje granice.
Bohaterka lir. jest u kresu wytrzymałości:"o świcie
roztrzaskam lustra".

Dramaturgia aż "pije", a raczej bije z wiersza...

Jedni rozbijają lustra na szczęście, w złości a Ty z
nostalgii...

nie wiem nie byłem tam... ..byłem napomiast po drugiej
stronie gdzie gasnie swaitło...zamysliłem sie bo
poczułem podonie czytajac twoje wersy....pozdrawiam..

Szkoda,że niepotrzebnie się tak rozgadałaś,
mogła powstać soczysta miniatura, a tak,
a propos to; ZA LUSTREM NAGA PRAWDA STOI/JAK
RZECZYWISTOŚCI ODBICIA//W SWOIM BEZWSTYDZIE,NIBY W
ZBROI///
OKRUTNA. I NIE DO POBICIA/.

Odwieczny dylemat: On topi żal w wódce, ona z rozpaczy
niema.

Z ogromną przyjemnością głosuję na Twój wiersz.

W takich układach to co nienormalne staje się
normalnością, a co normalne- marzeniem.Łatwo
powiedzieć , zaciśnij palce w pięści, gorzej zrobić.
"jutro będziemy udawać
że nigdy nie było wczoraj" , skad ja to znam?

Eloise...wiek to codzienność która się codziennie
zmienia...na to nie mamy wpływu...ale na inne sprawy
tak....pozdrawiam

Twoje fobie dotyczą raczej pisania krótkich wierszy;
bo przepiękną pierwszą strofę (+++) wystarczyłoby
tylko spointować; każdy wiek ma swój urok, a uśmiech
wygląda ślicznie w każdym lustrze:) pozdrawiam
cieplutko:)