za mało jest tej poezji...

za mało jest tej poezji
o której chcę głośno krzyczeć


za mało jest tej poezji
o której chcę głośno myśleć


za mało jest tej poezji
którą chcę głośno kochać


za mało jest tej poezji
o którą rozbijałyby się samochody


za którą szłyby psy
i koty
w jednym stadzie


za mało jest tej poezji
we mnie













kobiety noszą źle skrojone sukienki
i niedobrane staniki
za mało jest poezji żeby
to zmienić

i sprytu żeby ominąć









już mija kolejny kwadrans
mojego zapatrzenia się

w piaskowo-białą krowę
najpiękniejszą istotę na świecie
całkiem oddaną
tej jednej
jedynej
czynności


ze spuszczoną głową
przy autostradzie
albo torach kolejowych
w deszczu siekącym plecy
i skwarze
zawsze robi to samo
do końca
nawet gdy nie ma już nic
do jedzenia


to udaje
miękki nos przytykając do klepiska




za mało jest tej poezji, która
mogłaby ją ochronić


ona jest poezją

autor

Marta Surowiecka

Dodano: 2011-03-24 20:59:50

Ten wiersz przeczytano 374 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie