Za rogiem...
za rogiem szczęścia
pod parasolem niepewności
stoi miłość
z pomiętym płaszczu
w poszarpanej sukience
z blaskiem w oku
rozgląda się ostrożnie
za serca połówkami
z nadzieją w ręku
chwyta oddechy nikłe
by złączyć je na wieki
autor
Ulla
Dodano: 2010-04-25 12:03:56
Ten wiersz przeczytano 459 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Subtelny i "tęskniący"..bardzo piękny..zauroczył.. M.
ciekawe ujęcie "miłości"