Za tobą

Pozostawię zniczy płomień,
garstkę prochu - kary brzemię,
że kochałem nieprzytomnie
czas nie zmieni w zapomnienie.

Kiedy ołów tknie powieki,
myśl uleci do bezdroży,
kiedy cisza przestrzeń sklepi,
miłość z serca w świat podąży.

Wtedy będę snów obłokiem,
pełnym szczęścia blaskiem błogim,
z którym miłość ma do okien
i na domów trafi progi.

W każdym cząstka jej rozkwitnie,
zdobiąc ludzi uczuć kwiatem,
niech w nich radość nie zamilknie,
los tęczową zdobi szatą.

Potem pomknę z światła mocą,
do Edenu niech mnie wiedzie,
ponad czasem smugą lśniącą
będę leciał, szukał ciebie.


-----------------

wersja pierwsza bez poprawek


Prochu garść zostanie po mnie,
pamiętliwych zniczy ćmienie,
że kochałem nieprzytomnie
czas nie zmieni w zapomnienie.

Kiedy ołów tknie powieki,
wieczna otchłań myśl pogrąży,
kiedy cisza przestrzeń sklepi,
miłość z serca w świat podąży.

Wtedy będę snów obłokiem,
pełnym szczęścia blaskiem błogim,
z którym miłość ma do okien
i na domów trafi progi.

W każdym cząstka jej rozkwitnie,
w sercach ludzi budząc kwiaty,
by w nich radość nie zamilkła,
by nosili z tęczy szaty.

Potem pomknę z światła mocą,
do Edenu moc mnie wiedzie,
ponad czasem smugą lśniącą
będę leciał, szukał ciebie.

Dzięki za uwagi, powtórzenie słowa na początku kolejnych wersów, to środek stylistyczny - anafora, "niechaj" to myślę przestarzała i patetyczna partykuła :) Myka jesteś jak Muza:)

autor

Rymetius

Napisany: 2011-04-09 Dodano: 2011-04-09 09:31:46

Ten wiersz przeczytano 901 razy

Oddanych głosów: 28

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie