ZA WIELE W NAS BÓLU.

Jakże musimy być ślepi
nie mogąc ujrzeć światełka.
Jakże musimy byś głusi
i nie słyszeć głosu rozsądku.

Zamiast spojrzeć przed siebie
sięgnąć wzrokiem za horyzont
i ujrzeć blask nadziei.
Na bezdrożu dróg
kryjemy łzy w swych dłoniach.

Zamiast wyostrzyć swój słuch
zagłuszyć niechciany hałas
i wysłuchiwać dźwięków.
W zatłoczonej sali
staramy się nie słyszeć myśli.

Jak wiele jest w nas bólu –
cierpienia maskującego szczęście.
Jak wiele w nas goryczy –
jednej małej kropli trującej duszę..

Zbyt wiele niepokoju wnosimy w swe serca.
Czas dać im upust..

autor

pejsana

Dodano: 2007-02-03 11:58:32

Ten wiersz przeczytano 463 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie