Zabite powołanie

"Zabite powołanie".
06.05.2012.r. niedziela 16:20:10

Zabite powołanie,
Me powołanie,
Tak często wydaje mi się,
Że zabiłem je,
Że zagłuszyłem w sobie
Swego serca bicie.
Ja chcę usilnie zakochać się
Z wzajemnością w kobicie,
A tymczasem kocham platonicznie
I sam chodzę po świecie.

Zabite powołanie,
Czy do kapłaństwa,
Które mi się marzyło,
Które gdzieś w głębi myśli wciąż jest,
Może powołanie do życia w rodzinie,
Do życia w zakonie,
Do życia tzw. bycia singlem,
Coś zagłuszyłem,
Coś z tego zabiłem
Wiem o tym,
Ale jestem zagubiony
I nie wiem ,
Czy w tym wszystkim się jeszcze odnajdę.

Zabite powołanie,
Które zapewne było darem,
Darem Miłości Pana Jezusa.
To wszystko me serce
Tak bardzo wzrusza,
Że taka moc uczuć się rodzi
I mi w głowie chodzi.

Zabite powołanie,
Ale wierzę,
Że się odnajdę,
Że nie będę potępiony
Za nieusychanie być może
Wyraźnego głosu samego Pana Boga.

Zabite powołanie
Do życia w tej prawdziwej Miłości.
Ja już chyba nie jestem zdolny
By to wszystko ogarnąć
I wykrystalizować
W swym umyśle i w swym sercu.

Zabite powołanie
To historia, która nie ma końca,
To fakt z życia.
Nie wiem, co będzie,
Nie jestem pewien przyszłości,
Ale wiem, że mój nowy sposób myślenia,
Moje wszelkie abstynencje
Mają głęboki sens,
Gdyż są zawarte w planie Bożym.
Teraz i na wieki wieków Amen.

Zabite powołanie,
A miało być piękne spotkanie,
Miała być wielka łaska,
A jest moja upadłość i grzeszność.
Nie ma w tym ani pokuty, ani pokory.

Zabite powołanie,
Ale chciałbym założyć rodzinę,
Mieć wspaniałą, dobrą, wyrozumiałą dziewczynę.
Chciałbym mieć dzieci
I jeśli, któreś odczuwałoby powołanie
To bym mu w tym pomógł,
Gdyby trzeba było,
Bo w moim życiu
Tylko dziadek mówi
Mym szedł za księdza,
Siostra się wkurza na myśl
I słuch o tym,
A rodzice no cóż
Chłodno podchodzą do tej kwestii
Nigdy nie miałem w tym w nich oparcia,
Nigdy, a nawet czasem trochę,
Szczególnie tata chłodno, szorstko
I z pewnymi mowami negatywnymi wychodził.

Zabite powołanie,
Ale nie zabita Miłość,
Która z Bożą pomocą może być prze kierunkowana
Na inny obiekt.

Zabite powołanie,
Ale nie zabita prokreacja,
Co do której nie mam pewności,
Znaczy się nie wiem,
Czy będę umiał zacząć,
Skoro mówię, że po ślubie,
A może ślubu nie będzie
I nie będę mógł zacząć?

Zabite powołanie
Nie wypowiedziane tak
Panu Bogu
Na początku dorosłości.
Ja udaję, że nie słyszę,
Dosyć często
Jak Bóg so mnie mówi,
Za co go przepraszam,
Za co chcę, wiem, że muszę pokutować.

Zabite powołanie,
Które w rękach Boga pozostawiam,
Panie wybacz,
Że dokonałem takiej aborcji,
Że dokonałem eutanazji swej misji,
Że skróciłem drogę,
Że poszedłem na skróty.
Jednak wiem,
Że Ty szanujesz moja Wolną Wolę,
Że Ty wesprzesz mnie w moich postanowieniach,
Tych dobrych oczywiście
I ewentualnie pobłogosławisz na innej,
Życiowej drodze.

Zabite powołanie,
A, czy aby na pewno?
Nim nastanie nowego życia świt
Ja chciałbym w zdrowiu i chorobie
W młodości i starości
Być przy Tobie ukochana,
Tylko, gdzie Ty ukochana jesteś?
I, czy w ogóle jakaś jest mi przeznaczona?

Zabite powołanie
Jeśli w ogóle było
Teraz błądzi po życia pustyni
I ogląda jak za wydmami Słońce się mieni.

autor

AMOR1988

Napisany: 2012-05-06 Dodano: 2012-05-07 19:58:28

Ten wiersz przeczytano 467 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie