Zabrali Wszystko

Zabrali Mi wszystko.
Zabrali Mi nadzieje.
Lecz Ona mówi. Uwiez.
Ale Ja nie mam sił.
Nie mam już nadzieji.
Nie mam juz Marzeń.
Ja już nie wieże i wieżyc nie bedę.
Straciłąm usmiech. Straciłam siły.
Już nigdy nie będę się śmiać
jak kiedyś. Jak dawniej. Jak wtedy.
Już nigdy uśmiech nie zagości
na mej twarzy. Już zawsze zostnie smutna.
Mam ochote krzyczes ale nie moge.
Mam ochote zabic.
Ale nie Ją.
Tylko siebie.
Bo Straciłam Marzenia.
Bo Straciłam Życie
Bo Straciłam Nadzieje.
Bo Straciłam Uczucie.
Bo jestem przepełniana
Zemsta i Złem.
Cierpieniam i nienawieśćią.
Bólem i Gorycza.
Łzy kryształy zapomninia
spływaja po mej zimnej i bladej twazy.
Kapia na drewniana podłoge.
Na podłoge na której leze i umieram.
Już nigdy nie dotkne jej sierści.
Już nigdy nie zagalopuje na tobie.
Już nigdy Cie nie zobacze.
Już nigdy razem nie przescigniemy wiatru.
Już nigdy nie zakłusujemy w tym Jezioże.
Bo Mnie nie będzie.
Bo Ciebie nie będzie.
Bo Nas nie będzie.
Bo Straciłam Uczucie.
Bo jestem przepełniana
Zemsta i Złem.
Cierpieniam i nienawieśćią.
Bólem i Gorycza.

Dedykuje go wszystkim Rodzicą takim jak moi. Czyli surowym bez duszy i serca. Rodzica którz zabieraja marzenia i dra je na strzepy jak kartke papieru.Rodzica którzy zabraniaja dziecia miec pasje i je uprawiac. Rodzica którzy zabraniaja dziecia życ i cieszyć sie zyciem. Bo maja byc tak jak oni Istniec a znie zyc. Rodzica którzy zniszyli mi życie i nisza ja dalej...

autor

Anne

Napisany: 2005-10-30 Dodano: 2005-10-30 21:18:53

Ten wiersz przeczytano 432 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie