Zabroniono

Zabroniono

Zabroniono mi szeptu!
Zabroniono łez!
Kazano uciec, uciec...
Biegnąc przez szare pole rozkosz,
W gniewie rozwścieczone wrony rozszarpły moje serce...

Zabroniono mi słuchać!
Zabroniono kochać!
Wymazano z pamięci... Ciebie.
Okrutny kat pozwolił spłonąć myślom mym...

Zabroniono mi śnić!
Zabroniono marzyć!
Kazano trzymać na rękach krwawe wspomnienia,
W których Ty byłeś dla mnie jak Bóg...

Zabroniono mi patrzeć!
Zabroniono płakać!
Gdy w mych ramionach wydałeś ostatni krzyk...

Zabroniono mi wierzyć!
Zabroniono tęsknić!
Mój miły! Gdzie Twoj śmiech?
I goryczy pełen płacz?

Ogród pełen bzu zabrał mi Twoj cichy szept, zabrał mi, Twoj dotyk i radosny śpiew.

Już Twe usta nie będą dotykać mych.
Już nie będę w nocy czuć ciepła Twego ciała...
Zabrano mi Ciebie!

Zabroniono mi krzyczeć...
Zabroniono odejść!

Wpadłam w rozpaczy przepasc...

Miłości dźwięki nie pozwają mi zasnąć,
w obłedzie uczuć tańczę ze śmiercią.

"Niewinność" serc, zakrywa ślady za którymi mialam iść..
Nie mam Ciebie...
Już na zawsze...

autor

xxxhekatexxx

Dodano: 2012-06-07 20:08:09

Ten wiersz przeczytano 613 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie