Zachód słońca...

>>

Kiedy tak na morze patrzyłam,
zachodziło słoneczko jaśniejące,
Zrozumiałam , że najpiekniej w świecie zobaczyłam....
Jak zachodzi słońce....

Niebieskie niebo je żegnało,
wraz ze smutkiem sciemniać się zaczęło...
A chmurkom płakać się chciało....
A ja zadałam pytanie....
....dlaczego?!...

Chmury nie płaczą łzami ,
niebo nie smuci się tak ...,
a czemu błyskawica nawet nie trzaśnie?!
Bo.... czasami....
nikt z nich nie zaśnie....

Ale potem słońce wraca ,
i wszystko jest w porządku...
Ono uśmiech i radość przywraca ,
a ja siedzę w małym zakątku...

I cieszę sie z wyobraźni, którą mam ,
I cieszę się z powrotu słońca świecącego...
Ale ja wszystko dam ,
by znów zobaczyć choć cień zachodu słońca wspaniałego....

>>

autor

samOtna

Napisany: 2005-04-14 Dodano: 2005-04-14 12:36:55

Ten wiersz przeczytano 555 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie