ZACZAROWANY DZBAN

Na strych ponury, gdzie ćmy mieszkały,
ktoś powyrzucał różne szpargały.
Pająk swe sieci z pasją buduje,
tam na owady zawsze czatuje.

Wszystkie rupiecie kurzem pokryte,
ogrom tajemnic pod nim ukryty.
Było to miejsce już zapomniane,
od dekad pewnie nieoglądane.

Mieszkała tu Sara co blaskiem lśniła,
po strychach z chęcią szperać lubiła.
Wchodzi niepewnie, zaciekawiona
w półmroku widzi - szafka czerwona.

A na tym biureczku stał duży dzban
w nim, śpiący smutny, tajemniczy"Pan"
Legenda o tym w grodzie krążyła,
zła czarownica tu kiedyś żyła.

Była okropna, wstrętna, dziobata
a w podłych czynach, jest "mistrzem świata"
Nos jej czerwony jak u bałwana
w czarną sukienkę była ubrana.

To ona właśnie Księcia zaklęła
w prastarym kuflu tutaj zamknęła.
Jej córki brzydkiej, za żonę nie chciał,
przez całe wieki w tym dzbanie mieszkał.

Gdy tylko Sara to zobaczyła
z dawną legendą to skojarzyła.
Prababcia kiedyś opowiadała,
królowa matka Księcia szukała.

Mijały lata całe dekady,
zostały po nim tylko ballady.
Pesymizm w księstwie zapanował,
nikt księcia Artka nie odczarował.

Przepiękna Sara na pomysł wpadła,
zakurzonego pyta zwierciadła:
Powiedz mi? w złote ramy ubrane,
jakie zaklęcie - mogło być dane?

Lustro swe stare oczy przetarło,
usta szeroko swoje rozwarło....
Może coś kiedyś tutaj widziało,
po tylu latach, już zapomniało...

Spróchniała szafa wszystko słyszała,
ona zaklęcie zapamiętała.
"Kiedy już słońce wieczorem zaśnie
a piorun z nieba, błyśnie i trzaśnie.

Ty Księcia przytul - mocno ucałuj
i swe serduszko na zawsze daruj"
Wtedy to dziewczę, tak uczyniło,
Księcia Artura ze snu zbudziło.

W cudownym zamku do dziś mieszkają,
nocnych koncertów, cykad słuchają.

Morał:
Gdy czegoś pragniesz i bardzo chcesz
z tej mądrej "Damy" - przykład bierz.

Zenek 66 Sielski

autor

Zenek 66

Napisany: 2017-03-17 Dodano: 2017-03-17 14:52:47

Ten wiersz przeczytano 2857 razy

Oddanych głosów: 51

Rodzaj Bajka Klimat Optymistyczny Tematyka Dla dzieci Okazje Dzień Dziecka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie