Zaczekajcie.

...

Jeszcze nie przestało krzyczeć
coś w środku.
Jeszcze nie zaschneły wszystkie rany,
odkopuje własny grób.

Zaczekajcie.
Musi umrzeć wiele
światów.
Kazde z tamtych słów
stacić sens,
każdy z Was nada sobie Nowe imie.

Powoli bez melancholii
z bezsilnością, która rodzi siłę
zaczne szukać.
Krok po kroku każdego oddechu.
Zacznę płakać Nowym powietrzem,
jakbym dopiero ujrzała czyste,
przerażajace szczęście.

Zaczekacje.
Ukryjcie mnie w swoich pomarańczowych
łzach.
Powolutku, cios za ciosem
uczcie Nowych kolorów, tego
co nieskączenie piekne.
Uczcie mnie wstania z łóżka
otwarcia oczu.
Uczcie mnie zamykać drzwi
na zawsze.

Jeszcze nie raz ktoś zdradzi
oszuka
zostawi....

Ale poczekajcie...
Chyba wreszcie wychodzi słońce.!

autor

pyskata16

Napisany: 2008-12-11 Dodano: 2009-02-14 20:08:03

Ten wiersz przeczytano 479 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie