ZAGADKA DLA BEJOWICZÓW

Jest tu, na beju, pan wieszokleta
Piórka ma cztery z mianem poeta
Płaszcz romantyka przywdział na siebie
Pisze o smutku, serca potrzebie.

Co w tym dziwnego?- spytacie teraz
Jest tu oszustwo, pewna afera
Strofy swe pisał dla pań dwóch naraz
W głowach ich obu stworzył ambaras.

Ukrywał skrzętnie istnienie obu
Chciał tajemnicę zabrać do grobu
Bawił się jedną, bawił i drugą
Serca ich obu uczynił sługą.

Może jest trzecia i jeszcze czwarta
Co ze swych uczuć przezeń obdarta?
On się domyśla, co w trawie piszczy
Lekkim swym piórem kobiety niszczy.

Jedna mu była muzą w oddali
I drugą także niemało chwalił
On ma w dorobku białych piór cztery
I od trzech latek pisze bajery.

Jedna zielone ma dwa niezmiennie
I tak od roku tworzy codziennie
Druga niewiele się dorobiła
Pół czasu pierwszej tylko tworzyła.

Jedna z loginem kwiatu wonnego
Czeka na miłość życia swojego
Druga łacińskiej nazwie się kłania
(zatem już widzisz część rozwiązania).

Jedna w niewiedzy dalej wciąż szlocha
Czeka na niego i pewnie kocha
Druga wyczuła drogę podstępną
Pisze zagadkę z miną posępną.

Za tę obłudę i cynizm wielki
Zakaz pisania dałabym wszelki
Słowo liryczne z ust nikczemnika
Niech tu nie gości, na zawsze znika.

Niech już poezją więcej nie rani
W oczy me spojrzy i tamtej pani
Wy, bejowicze, osądźcie szczerze
Ufać poecie? ja już nie wierzę !

Zagadka prosta do rozwiązania
Odkryjcie wszyscy owego drania
Wystarczy mędrca oko i szkiełko
Aby mu stworzyć wewnątrz piekiełko.

Kto rozwiązania tego dokona
Mądrość ma większą od Salomona.

Trochę tu z żartem pisałam zgoła
Lecz z serca mego głośny ból woła.

autor

vita brevis

Napisany: 2007-06-22 Dodano: 2007-06-22 20:31:41

Ten wiersz przeczytano 722 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie