Zagubieni (*** pour Polonique)

W narkotycznym transie poetycznego uniesienia
czerpiesz garściami lekcję życia słowem pisaną
Czyż nie o to chodzi by pogłębiać westchnienia,
czy nie warto słuchać duszy tajemnicą owianą?

Drogowskazem ona wiecznym, jak i serce twoje,
wypędź demony zawiści z wnętrza i bliźnich miłuj.
Tych wszystkich - których dzielisz na zło swoje
czar nienawiści i żalu - w marmur miłości oszlifuj.

Nie dane nam jest burzyć i dewastować nauki jego,
wskazał on ścieżkę życia - własną krwią zapłacił.
W czasach buntu, szaleńczej zawiłości pokarmu ego
schodzi z krawężnika drogi - ten kto wiarę zatracił.


Dedykacja dla P.

autor

Snowboarder

Napisany: 2007-11-06 Dodano: 2007-11-07 09:43:24

Ten wiersz przeczytano 454 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie