Zagubieni

Iść, ale dokąd ?
Gdzie nas oczy poniosą.
Tam gdzie świata niema.
Gdzie wiatry szaleją i roślin nie ma.
NIE!
Nie pójdę, nie pójdę tam.
Bo ja chcę żyć z uśmiechem na twarzy.
Chcę cieszyć się słońcem i księżycem.
Być zawsze radosnym.
Bo życie jest krótkie i nie wiesz kiedy przeminie.
NIE PÓJDĘ !
Siądę na krześle na podwórzu.
I będę cieszyć się dniem i nocą.
Aż śmierć do mnie nie zawita.
A jeśli to nastąpi to będę wspominać,
Ten nasz świat.
Świat radosny i kolorowy.
Świat żywych.

autor

Mario Budziński

Dodano: 2005-12-08 07:55:58

Ten wiersz przeczytano 547 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie