Zagubieni

Księżyc szykuje się do pełni
a ja staram się zrozumieć
Mój ogród otoczony murem
zbudowanym przez niepewność.

Mur ten wzniesiony jest z lęku przed zagubieniem.

Ale dlaczego?

Życie zamyka się w kole
płynąc po lini prostej
Tabliczki żywych
zapisane są przed ich narodzeniem
Skrzyżowanie lini prowadzi do chaosu.

Mur więc nie chroni mnie przed nieuniknionym.
Czyż można więc być zagubionym?!

Każde z nas przyciąga się
wzajemną siłą.
Dusza jest ciałem
a ciało motywem
motyw jest bólem
a ból jest siłą
i to nas w istocie
rzeczy złączyło

Jeżeli jest jeden
to jest ich dwoje
Dwa ciała
dwie dusze
dwa ducha nastroje

Czyż zimnem jest czerwień
a ciepło jest białe?

Łączą nas światy których nie znamy...

autor

Cookie

Dodano: 2005-05-12 22:14:54

Ten wiersz przeczytano 263 razy

Oddanych głosów: 5

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie