Zagubieni
Uśmiech za uśmiech, grzech za grzech,
taniec życia, cierpki śmiech,
tyle słów i ciszy krzyk, oto my, oto my.
Gdzieś daleko pośród chmur,
został po nas pusty dwór,
pajęczyny szara nić,
nie chce o nas dalej śnić.
Czyn za czyn, tak musi być,
w oczach jeszcze ogień lśni,
świat nie zmieni swoich barw, nie ma
nas.
Tylko łuną płonie czar,
wspomnień niewygasły żar,
zakurzony serca ton,
nie rozbudzi żaden dzwon.
autor
smutne oczy
Dodano: 2007-09-16 13:47:26
Ten wiersz przeczytano 405 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
uśmiech za grzech....delikatne ukazanie pragnień w
tonacji o barwie rozkosz...ogień żar....lecz to
ognisko płonie..to serca blask.....dobry wiersz...
jeszcze te iskry nie przygasły, jeszcze się tli
miłości żar, powiedz mi szczerze dzisiaj właśnie ,czy
Ty nie tęsknisz do tamtych dni? A może jeszcze jest
nadzieja, a na te powroty w świetle łez, co błyszczą
jak te gwiazdy, kiedy się pali ogniska czar…
Ten wiersz nadaje się na piosenkę do śpiewania przy
ognisku;) jest rytmiczny, melodyjny i ma przesłanie;)
gratuluję utworu;*