zagubiona w...

Idę sama
po szarym chodniku,
mijam ludzi kolorowych
otacza mnie wysoka ściana...
zapluta i obdrapana.

Podziwiam swój
niewyraźny cień,
rzucany gdzieś na ścianę...
Czuje pustkę w całym ciele
Padam nagle na kolana.

Patrze w sufit...
A on na mnie,
swoimi szarymi oczętami...
Czuje jakby śledził mnie,
I Przygniata mnie ta barwa.

To wszystko tak zawładnęło mną
Że zaczęłam szukać wyjścia...
wyjścia z tunelu
w, którym byłam
i zostanę chyba do końca...

Czemu czuje się tak dziwnie?
Czemu tak szybko oddalacie się?
Wyrwijcie mnie z tego piekła!!!!
Szare ściany walą się.

autor

sam(a)...

Napisany: 2006-02-11 Dodano: 2006-08-03 18:13:40

Ten wiersz przeczytano 463 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie