Zagubiona
Spływają po szybie łzy
świat moknie
i patrzę w ciemność
czy to ty
stoisz za oknem
nie
to tylko ślad po miłości
pragnęła wejść za próg
nie śmiała prosić
i
rozpłynęła się wraz z deszczem
i zagubiła się w ciemności
wróci
nie przeżyje bez powietrza
autor
ewaes
Dodano: 2017-09-08 21:25:33
Ten wiersz przeczytano 1605 razy
Oddanych głosów: 42
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (92)
wróci! byłaby szalona gdyby zrobiła inaczej!
ps. ja zawsze wracam do Ciebie! :*
@Zosiak - - e tam, nie można :) :)
Dziekuje bardzo :*)
:) Ładnie.
"Nie widziałam cię już od miesiąca.
I nic. Jestem może bledsza,
trochę śpiąca, trochę bardziej milcząca,
lecz widać można żyć bez powietrza!"
@Piwonia - - no ale żeby nawet nie wejść za próg... :)
Dziekuje bardzo :*)
miłość to dość kapryśna pani przychodzi kiedy chce i
też odchodzi
serdeczności:)
@moliczko - Dokładnie to jest najważniejsze :)
Bardzo mi miło, dziękuję :*)
Witaj,
po poprwce prawie doskonały.
Ale najważniesze to w co wierzymy, co daje nam
możliwość tworzenia, albo...oddychania.
Pozdrawiam.
@Roma - pięknie dziękuję :*)
@ReedDzej-- zakochaj się :)
Dziekuje
@lotka - - :) :) nie ma mowy, nie da się i już :)
Dziekuje :*)
@Edward - - wiadomo :)
Dziekuje :*)
Lotka napisał, co i ja myślę. Uściski serdeczne:-)
Tlen poproszę.
A Jasnorzewska stwierdziła, że bez powietrza da się
:-)
Nigdy jej nie wierzyłam :-)))
Fajnie, podoba mi się, pozdrawiam ciepło :-)
wróci pozdr