Zagubiona
Spływają po szybie łzy
świat moknie
i patrzę w ciemność
czy to ty
stoisz za oknem
nie
to tylko ślad po miłości
pragnęła wejść za próg
nie śmiała prosić
i
rozpłynęła się wraz z deszczem
i zagubiła się w ciemności
wróci
nie przeżyje bez powietrza
autor
ewaes
Dodano: 2017-09-08 21:25:33
Ten wiersz przeczytano 1603 razy
Oddanych głosów: 42
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (92)
@mariat - - tak myślę :)
Dziekuje :*)
skrzywdzona miłość przebaczeniem jest sama w sobie
więc nie rozpaczaj bo wróci ku tobie
Pięknie...(tak z przymrużonym oczkiem) aby tylko on
nie okazał się leszczem+:) pozdrawiam Ewa
;-)
a kiedy będzie oczko?
Się odnajdzie.
re: Ewaes
Miło mi, że chociaż w połowie poszłaś na ustępstwa:-)
@BALUNA - - sytuację bez wyjścia zdarzają się bardzo
rzadko, a jak pisałam, zagubienie jest tylko chwilowe
:) tak ja myślę :)
Bo zagubienie przypomina mi sytucje bez wyjścia...
@arku - - już dawno jabłuszko jest :)
Dziekuje bardzo :*)
@BALUNA - - na właśnie, jest dookoła i ta zagubiona na
pewno też :)
Czemu nie lubisz. Coś zagubionego zawsze czeka na
odnalezienie...
Bardzo Ci dziękuję :*)
wróci, bo nie można żyć bez powietrza.
cholera, powtórzyłem się z Klarysą.
pozdrawiam Ewuś.
wróciło jABŁUSZKO :)
@klarysko - - zawsze chętnie słucham sugestii :)
usunęłam ostatni.
Dziekuje ci, jest mi niezmiernie miło :*)
Peelko kochana nie lubię słowa zagubiona...proszę
Cię...patrz ile miłości wokolo tylko otworzyć
serce...Pozdrawiam i przytulam...zagubienie...
Śliczny wiersz.
Jeden z Twoich najlepszych.
Wybacz Ewo, że wtrącam się nieproszona, ale co byś
powiedziała na rezygnacją z ostatniego wersu i takie
zakończenie -
wróci
- nie można żyć bez powietrza
Pozdrawiam:-)