Zagubiona Dusza
Chodzą po globie...
Zagubione,
Piękne.
Piękny ich umysł,
Piękna ich Dusza,
ale nikt nie rozumie...
nikt nie rozumie tego piękna.
Więc wydaje się im (tym pięknym)
że Życie to dno
Kompletne gó**o
w które nie wart wchodzić.
Przychodzą im myśli...
...kotłują się
a oni...
odchodzą...
w głupim incydencie
oddają się pod opiekę ziemi,
skokiem z mostu
Niech świat żaluje, że nie poznał,
to była piękna Dusza,
to był piękny Umysł.
autor
Slaver
Dodano: 2006-03-13 19:27:49
Ten wiersz przeczytano 503 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.