Zagubiona Dusza
Chodzą po globie...
Zagubione,
Piękne.
Piękny ich umysł,
Piękna ich Dusza,
ale nikt nie rozumie...
nikt nie rozumie tego piękna.
Więc wydaje się im (tym pięknym)
że Życie to dno
Kompletne gó**o
w które nie wart wchodzić.
Przychodzą im myśli...
...kotłują się
a oni...
odchodzą...
w głupim incydencie
oddają się pod opiekę ziemi,
skokiem z mostu
Niech świat żaluje, że nie poznał,
to była piękna Dusza,
to był piękny Umysł.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.