ZAGUBIONA RADOŚĆ
wracasz tylko krótkimi chwilami
zostawiając okruchy pod skrzydłami
kiedy dzień płacze samotnością
monotonia karze mnie dusznością
niczym stelaż piuską ogarnięty
obrazem smutku jestem zawinięty
skrycie chowasz swoje uniesienie
dzięki tobie kiełkuje marzenie
uśmiechem szczęścia stale rozpromieniona
moja dusza taka osamotniona
wszędzie ślady swoje pozostawiasz
bym szukał wciąż namawiasz
duszy lekarstwem kiedy płacze
serce wtedy wysoko skacze
życie chce przeszkody szykować
zawsze będzie ciebie brakować
autor
rafali888
Dodano: 2014-08-25 10:24:53
Ten wiersz przeczytano 754 razy
Oddanych głosów: 16
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (16)
gdy kochanego serca brak
życie traci dla nas smak
pozdrawiam serdecznie :)
Dziękuję za wizytę u mmie