*zagubiona w rzeczywistości*

Rzeczywistość odarta ze złudnych nadziei i marzeń
Staje się dziwnie naga… i gorzka jak ziarnko gorczycy.
Jak tu odnaleźć swoje miejsce w wirze zdarzeń?
Jak nie przekroczyć bosą stopą zaklętej granicy?

Jak człowiek sponiewierany może zwać się człowiekiem?
Zagubiony w codziennym ruchu, w tej wrzawie,
Która poprzez lata wciąż odzywa się echem
W tej najważniejszej chwili, w tej najważniejszej sprawie?

Jak można znowu dumnie do góry unieść czoło,
Przywrócić ustom uśmiech, oczom blask źrenicy?
Jak można tak odważnie rozglądać się wokoło
Stojąc bosą stopą na nieznanej, zaklętej granicy?...

autor

sobcia

Napisany: 2005-05-08 Dodano: 2005-05-08 16:40:38

Ten wiersz przeczytano 340 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie