Zakamarki osobowości
W zakamarkach ludzkiej duszy
czarne się czeluście kryją,
drzemiąc w środku oczekują
gdy się zbudzą i ożyją.
Pod płaszczykiem niewinności
wszystkich w koło okłamują,
patrząc nieraz prosto w oczy
tęczę na czarno malują.
Czasem sami nieświadomi
mocy która nami włada,
choć pragniemy być uczciwi
kłamstwem życie się układa.
Lecz też miejsce jest na miłość
piękną czystą i zmysłową,
gdzie podnietą zmysłów dotyk
i na co dzień dobre słowo.
Radość gładzi troski twarzy
bo ktoś bliski i kochany,
leczyć umie swym uśmiechem
codzienności ciężkie rany.
Partnerowi dany w darze
uścisk dłoni, ciepłe słowo,
chociaż serce na rozdrożu
karze wierzyć nam na nowo.
Miłość plastrem jest na życie
by rozpędzić duszy cienie,
i wśród trosk i niepowodzeń
wierzyć w dobroci istnienie.
Gregcem
Komentarze (10)
"Miłość plastrem jest na życie" w pełni się zgadzam :)
Miłość leczy rany, choć czasami jest odwrotnie :)
Pozdrawiam i oddaję głos na świetny wiersz :)
Ostatnie wersy najbardziej mi siedzą w głowie :)
Pozdrawiam +
Jest dobro na świecie,
sam to doświadczyłem
kiedy prawą ręką
datek dorzuciłem
Pozdrawiam serdecznie
Wiara pomaga w chwilach zwatpienia.pozdrawiam!!!
Optymistycznie :-) i bardzo mądrze
Dopóki żyjesz, dopóki można, bądź dobry - Marek
Aureliusz. Wiersz niby o miłości a niebanalny. Pozdro!
oj tak, miłość plastrem jest dla duszy, pięknie,
pozdrawiam
W każdym zakamarku czarnej duszy jest jest ziareneczko
dobra, piękny wiersz. Pozdrawiam serdecznie
"i wśród trosk i niepowodzeń
wierzyć w dobroci istnienie" tak trzeba wierzyc:)
Pozdrawiam:)
Dobroć istnieje, lecz jest jej coraz miej. Pozdrawiam
serdecznie