Zakłamani egoiści

Jak niewiele trzeba by zniszczyć człowieka
Zranić go słowem do bólu jak ostrym nożem,
Chełpić się widokiem jak z rany krew ścieka
Patrzeć jak powoli umiera i nikt nie pomoże.

Tyle ran w sercu ile oprawców mamy wokół
Karani zbyt często za niepopełnione grzechy,
Żądni sensacji krążą nad głowami jak sokół
Mają przednią zabawę,przy tym wiele uciechy.

Żadna prawda prócz ich własnej się nie liczy
Egoiści zakłamani w siebie zapatrzeni,
Ten który mógłby bronić boi się i milczy
Ludzi i ich charakterów nie da się zmienić.

Wiele czasem trzeba czasu by doświadczyć
By rany ktoś zadał słowem które zabolą,
Gdy los ich kiedyś sam tym piętnem naznaczy
Rany zadane będą piec jak posypane solą

Los bywa sprawiedliwy w końcu się odwróci
Trzeba pomyśleć zanim kogoś się skrzywdzi,
Bo krzywda jak bumerang do niego powróci Człowiek myśli inaczej bo jest bardzo naiwny.

W życiu bywa różnie nikt z nas tego nie wie
Ten co krzywdzi drugiego nie wie co go czeka,
Zraniony przez niego pomoże w potrzebie
Wiec szanujmy się bo czas tak szybko ucieka.

autor

yasmira

Napisany: 2010-10-20 Dodano: 2014-10-25 13:11:42

Ten wiersz przeczytano 767 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie