Zakopana w piasku butelka
Bo muzy wiedzą, jakie do łez prawo, Ma wieszcz piszący poemat oktawą... (J.Słowacki)
Skoro piasek gorący,
I jeden głos cichnący,
Skoro słońce palące,
I serce mocno bolące,
Skoro burza piaskowa,
I para uczuć nowa,
Skoro strach przed jutrem,
I woda miłości płynąca nurtem,
Skoro nagłe przebudzenie,
I uczuciowe omdlenie,
Skoro zorza gasnąca,
I czułość rosnąca,
Skoro leśne przechadzki,
I romantyczne randki,
Skoro spacery w lasku,
I butelka w piasku,
Skoro zaufanie i oddanie,
I o miłości głośne wołanie,
Skoro dwie dłonie,
I dotyk na jej łonie,
Skoro skromny podarunek,
I pierwszy namiętny pocałunek,
Skoro list wysłany w butelce,
I szybciej bijące serce...
Skoro list romantyczny,
I czas idiotyczny,
Skoro uczucie,
I śpiew po nucie,
To i życie jest piękne,
I szczęśliwe i namiętne,
A i uczucia z tym związane,
Są na zawsze niezapomniane...
Już słyszące jęk z butelek Muzy, zamykają pisarzy w jego własnej duszy... (szefol)
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.