Będę bronił

Nie umiera się po to by przestać żyć...

Po raz kolejny spotykam cię.
Na pustym korytarzu tylko ty,
A ja znów widzę swoje sny.
Usta zaczynają mi lekko drżeć
Czuje się jak zwykły śmieć…
Przechodzisz z pogardliwym uśmiechem.
Niewypowiedziane słowa odbijają się echem.
Cichy zgrzyt drzwi i znikasz z oczu mi
Choć obraz twój w mojej głowie tkwi.
Toaleta szkolna straszy bielą ścian.
Wyciągam żyletkę i patrzę nań.
Nie mija sekunda, a tryska krew
W moich uszach brzmi ironiczny śmiech.
Opadam bezwładnie na zimną podłogę
Krwią pisze: „Bez ciebie żyć nie mogę”.
Zamykam oczy gotowa wreszcie zginąć
Tego tak po prostu nie możesz ominąć.
Trzask drzwi i krzyk przeraźliwy.
Ten los potrafi być tak złośliwy.
Wbiegł jakiś chłopak i uklęknął obok.
Usłyszałam bełkot, cichy chrobot.
Wyciągnął telefon po karetkę dzwonił.
Szepnął cicho „Już zawsze będę cię bronił”

...ale po to by żyć inaczej.

autor

Laynnel

Napisany: 2006-10-10 Dodano: 2006-10-10 20:41:33

Ten wiersz przeczytano 671 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie