żalę się

rozpadam na komórki
milczysz
nawet palcem nie kiwniesz
nie uśmierzysz bólu
przypowieścią biblijną

o tak Hiob był wielki

kwilę jak dziecko
nierozumiejące
procesu hartowania
ducha poprzez ciało

niech Cię nie dziwi
gdy pytam dlaczego

odkąd nauczyłam się czytać
poszukuję sensu
potykając się o interpretacje
oświeconych wysłanników

urodziłam się głupia i taka umrę

wiara
siła woli
to czasami za mało
aby pokornie godzić się
z losem

autor

Donna

Napisany: 2016-07-02 Dodano: 2016-07-02 17:55:20

Ten wiersz przeczytano 1961 razy

Oddanych głosów: 42

Rodzaj Monolog Klimat Pesymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie