Żałuję
... duszę się tym...
Żałuje tego co sie wtedy wydarzyło
Żałuje, że było tak jak było
Żałuje, że Ci uległam
Bo przez to w gruzach poległam
To mnie teraz dusi i dręczy
To wszystko cholernie mnie męczy
Te myśli wciąż powracają
Na kolana mnie ciągle rzucają
Do Ciebie tez mam pewien żal kolego
I nie chce mieć z Tobą więcej nic
wspólnego
To naprawdę boli
Rana wcale sie nie goi
Chciałabym komuś to wyznać
Lecz boje sie do tego przyznać
Obawiam sie ze nikt nie zrozumie
Nie uwierzy że żałuje
Pogrąży mnie doszczętnie
Będzie mu to obojętne...
Mam ochotę to wszystko wyrzucić
I więcej do tego nie wrócić
Komentarze (1)
Temat, który wiele osób dusi w sobie. Wiersz jak
wołanie o pomoc. Ludzką rzeczą jest upaść. Zwycięstwem
jest powstanie z upadku.