@Zamotani

Super tak się plątać :-) :-)
I trudno nie uśmiechnąć się najserdeczniej, czytając
tak śliczny, ciepły wiersz :-)... I puenta - extra!
:-) :-)

PS Tylko dwie dopełniaczówki???? Toż to grzech! ;-)

Miłość można porównać do zamotania. Z przyjemnością
przeczytałem Moniko.
Ale czy ten wers:
z zapętleniu gubią
Nie miał brzmieć:
w zapętleniu gubią
?
Miłego, niedzielnego wieczoru. :)

Na własne szczęście trzeba zapracować. Nic nie spada z
chmurki.
Pozdrawiam z podobaniem

Ciepły piękny wiersz - zaplątani zamotani a wciąż
zakochani...
pozdrawiam:-)

To bardzo życiowy wiersz, "wycedzony" lirycznie i
oszczędnie - podoba mi się. I dzięki, że wpadłaś - bo
obszerność mojej propozycji wielu odstrasza :) albo co
innego...

W zapętleniu - PIĘKNIE! pozdrawiam;)

Przypomniało mi się powiedzenie : nie przecinaj tego,
co jeszcze można rozwiązać. Niebanalnie o wiązaniu na
całe życie:)
Pozdrawiam

Im bardziej będziemy w miłość zaplątani,
tym dużo szybciej smutki na bok odstawi...
Wiec chwała miłości która w Twoim fajnym
wierszu ma ochotę gościć. Serdecznie pozdrawiam
życząc
miłej niedzieli i udanego tygodnia :)

tak wiele szczęścia jest w życiu najważniejsze ...

Niech motają i plączą... byle z miłością i
szczęściem:-) fajnie ujęty temat... pozdrawiam

No cóż, z pewnością wielu wśród nas jest tak właśnie
zamotanych:)
Życiowy wiersz.
Pozdrawiam.
Marek

cieple slowa pozdrawiam

A ja wierzę że tak jest. Że być powinno. Po ponad 30
latach i dwójce dzieci - ciągle jeszcze:)

Szczęśliwe zamotanie. Pozdrawiam serdecznie.

A wielkie szczęście i wielka miłość - to tylko chwile,
bo życie za krótkie jest na życie w nieustannej
euforii.

Poza bezwarunkowym kochaniem dzieci. Też raczej bez
uniesień, bo te malizny wychować potrza jeszcze :)

A wiersz - jak zwykle u Ciebie - niebanalnie napisany.

Pozdrówka, Moniko :-)