Zaniedbana dusza

Zaniedbałam swoją duszę,
przyćmiłam ją kłamstwami, które wypływały z twoich ust,
lałeś miód na moje oczy,
a ja zlizywałam boski nektar tracąc oddech..

zaniedbałam swoją duszę,
zatraciłam swoje ja, gdzieś pomiędzy wschodem a zachodem słońca,
pogubiłam kawałki siebie,
roztrzaskałam nawet swoje odbicie,
wyglądam jak smartphone, który upadł kantem na podłogę,
to był drogi upadek i nie taki 'smart'..

zaniedbałam swoją duszę i po omacku szukam dalszej drogi,
resztkami sił wydrapuję swoją wewnętrzną nawigację,
intuicjo gdzie byłaś?
dlaczego sprowadziłaś mnie w to miejsce?

zaniedbałam swoją duszę po raz ostatni,
teraz ją tulę, całuję, ściskam,
każdej nocy
jestem tylko ja i ona i to nam wystarczy,
zaopiekujemy się sobą nawzajem...

autor

anioleczek2005

Napisany: 2015-01-19 Dodano: 2015-01-19 23:34:54

Ten wiersz przeczytano 959 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie