Zanim...

Stoję przed życiem
jak przed lustrem zachlapanym farbą.
Różności się do niego przylepiły.
Chyba boję sie tak stać,
wolę powiedzieć, że droga mnie woła.
Zgarniam z szyby jak popadnie,
wspomnienia Twoich rąk,
kokony objęć,
pocałunki od najkrótszych
do najdłuższych,
obłoki Twoich uśmiechów,
wszystkie kształty jakie
mi nadałeś...
jeszcze westchnienia i nasze
szepty bezwstydne..
Wrzucam to wszystko do plecaka
i w drogę szybko,
zanim pomyślę,
zanim zapłaczę,
zanim przestanę wierzyć,
że chciałbyś powiedzieć"Zostań",
zanim sie przyznam
jak bardzo chcę to usłyszeć...

autor

dziubeczek

Napisany: 2005-10-02 Dodano: 2005-10-02 12:58:34

Ten wiersz przeczytano 508 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie