Zapomniane pocałunki
Stoisz naprzeciw mnie
Nasz wzrok ponownie łączy się
Zapomniane pocałunki
Zapominając o teraźniejszości
Pochłonięci przez namiętność
Zagubieni we wspomnieniach
Rozum krzyczy głośno:
„Dość!”
Serce tulić się dalej chce
Dusza nieświadomie traci sens
To nie może dłużej trwać
Nie ma prawa się dziać
Wspólne słowo: NIE…
W tym rozbiciu zakręconym
Połączone te spojrzenia
Połączone znowu usta
Cichy szept jak wiatru śpiew:
„Idź i zostaw mnie!”
...zagubiona...
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.