Zapomniany grób

O tym biednym grobie dzisiaj zapomniano.
Stoi poszarzały, nikt o nim nie pamięta.
W nim dwoje szlachetnych ludzi pochowano.
Otulił się liśćmi na Zaduszne Święta.

Szłam wolniutko po alei zasłużonych,
znam tu prawie wszystkich, co tu spoczywają.
Czytałam napisy, słowa nagrodzonych,
widać, że te groby bliscy odwiedzają.

Kazimiera z mężem Janem Korycińskim
Ludzie zasłużeni. To nauczycielka.
On kierownik poczty, straży w Białej Piskiej .
Była moją panią, była dobra, wielka.

Biedny, stary pomnik, prawie rozwalony.
W Dzień Nauczyciela ktoś jej złożył kwiaty?
A może ten pomnik będzie postawiony?
Może być skromniutki, nie musi bogaty.

Nauczyciel, uczeń zapomniał o tobie.
Pamiętam ją dobrze, przy tablicy stała.
Ciężko pracowała, lecz radziła sobie,
głaskała po głowie, zeszyty dawała.

Nigdy nie zapomnę, jej troski, dobroci,
kiedy mama zmarła, ona mnie wspierała.
Niech jej Pan Bóg w niebie miłością zapłaci.
Gdy bardzo płakałam, łzy mi ocierała.

Spoczywaj w pokoju mój nauczycielu.
Nie miałaś swych dzieci, obrałam cię matką.
Niech z niej bierze przykład innych ludzi wielu.
Tak kochanych ludzi spotyka się rzadko.

autor

bronislawa.piasecka

Napisany: 2018-11-08 Dodano: 2018-11-08 06:09:28

Ten wiersz przeczytano 1114 razy

Oddanych głosów: 33

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie