Zapomnienie

Tyle marzeń, czasem błąd.
Życiowe doświadczenia.
A ja chciałbym odejść stąd.
Odejść do zapomnienia.

Aby nic nie czuć nawet miłości.
W morzu wieczności, i ukojenia.
Nie zaznać smutku, ani radości.
Odejść do zapomnienia.

Nic już nie zdziałam, nic nie pomogę.
Bo nie ma prawa mnie to ominąć.
Cumy wzniesione, i pora w drogę.
Na żaglach wieczności chcę już odpłynąć.

Luksus, i przepych człowieka gniecie.
Wspaniałe są ludzkie marzenia.
Ale pamiętaj iż na tym świecie.
Każdy, odejdzie do zapomnienia.

Życie człowieka to tylko mała sekunda na zegarze wieczności. Wydaje nam się że to co po sobie pozostawimy uchroni nas od zapomnienia przez ludzkość. Ale wcześniej czy później każdy z nas odpłynie na żaglach statku zwanego .Zapomnieniem

autor

Andrzej

Napisany: 2006-07-23 Dodano: 2006-07-23 00:02:48

Ten wiersz przeczytano 448 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie