W zaufaniu

Daty w kalendarzu ulatują w niebyt,
każdy dzień przynosi kolejne zmęczenie.
Z nowym wschodem słońca budzisz się, by wierzyć,
że darujesz chwilom, co w tobie najlepsze.

Przychodzą momenty zwykłego zwątpienia,
że już nie podołasz bieżącym zadaniom,
bo najmniejszej siły w arteriach już nie masz.
Tryby się zużyły, a nowych nie dano.

Ale też pomimo, na przekór naturze
(nie zawsze pojmując, skąd wezbrana fala),
wchodzisz na tę samą ścieżkę, bo nie umiesz
sprzeciwić się życiu mówiąc:- Ja odpadam.

I nawet nie liczysz na pochwalne gesty.
Pospolite rzeczy giną gdzieś w popiołach.
Ufasz bardzo mocno, że wciąż w ciebie wierzy
i pogłaszcze, kiedy u stóp Jego skonasz.

autor

magda*

Napisany: 2016-08-05 Dodano: 2016-08-05 13:31:22

Ten wiersz przeczytano 792 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie